Yennefer z Vengerbergu

Filippa Eilhart– fikcyjna postać, czarodziejka z wiedźmińskiej sagi Andrzeja Sapkowskiego. Pani zamku Montecalvo i założycielka Loży Czarodziejek.
Filippa, jako jedyna znana czarodziejka, posiadła zdolność polimorfii - umiała zmieniać się w sowę. Wysoka, ciemnowłosa i ciemnooka. Powiązana z redańskim szpiegiem Dijsktrą.

Triss Merigold Pojawia się po raz pierwszy w Krwi Elfów. Jako jedna z nielicznych osób cieszy się sympatią wiedźminów z Kaer Morhen, dokąd udaje się na wezwanie Vesemira. Przyjaźniła się z Yennefer. Kochała się w Geralcie, ale bardziej zależało jej na przyjaźni z czarodziejką. Opiekowała się Cirillą zanim ta trafiła do Ellander, pod skrzydła Nenneke. Nazywała ją siostrzyczką. Brała czynny udział w puczu na Thanedd. Była członkinią Loży Czarodziejek. Na kartach kronik zapisała się jako Nieulękła Merigold. Pomyłkowo uznana za zmarłą pod Sodden. Była opiekuńcza, wrażliwa. Była stosunkowo młoda, jak na czarodziejkę (z pewnością młodsza niż Yennefer).

Fringilla Vigo

Fringilla Vigo to nilfgaardzka czarodziejka zasiadająca w Loży Czarodziejek. Sympatyczna, naturalnie wdzięczna i skromnie elegancka, o dość krótko ostrzyżonych czarnych włosach i fascynujących, zielonych oczach. Krewna księżnej Anny Henrietty z Toussaint. Tam miała romans z Geraltem na zlecenie Loży, aby wydobyć z niego potrzebne informacje – wiedźmin odkrył jednak nielojalność Fringilli i podał jej nieprawdziwe miejsce pobytu czarnoksiężnika Vilgefortza – zamek Rhys-Rhun.
Oślepiła Yennefer w bitwie na wzgórzu Sodden.

Vilgefortz – fikcyjna postać z powieści Andrzeja Sapkowskiego o wiedźminie Geralcie.

Pochodził z Roggeveen. Był czarodziejem, członkiem Kapituły. Wyjątkowo uzdolniony, i jak na czarodzieja, niezwykle młody – nie miał więcej niż sto lat, wyglądał zaś na około trzydzieści pięć. Jako dziecko został porzucony przez rodziców, z których przynajmniej jedno było czarodziejem, został wychowany przez druidów. W młodości był najemnym żołnierzem. Podczas bitwy o Sodden walczył przeciwko Nilfgaardowi – był przywódcą magów na Sodden. Dzięki swojemu talentowi po wojnie został przewodniczącym czarodziejskiej Kapituły.

Oficjalnie był przyjacielem Emhyra var Emreisa (choć obydwaj uważali, że ten drugi jest jedynie marionetką w jego rękach). Współpraca znacznie osłabła po tym, jak w wsysaczu zginęła Pavetta, żona Emhyra. Jednocześnie były to działania, których inni czarodzieje długo nie zdołali wykryć. Dopiero w czasie zjazdu na Thanedd został oskarżony o zdradę i zakuty w kajdany z dwimerytu. Kiedy Tissaia de Vries zdjęła magiczną barierę i doszło do rzezi, chciał porwać Ciri, gdyż potrzebna mu była jej krew. Ciri była bowiem dzieckiem Starszej Krwi posiadającym gen Lary, co Vilgefortz mógł wykorzystać. By ją złapać, Vilgefortz walczył z Geraltem i go pokonał, łamiąc mu kości, jednak pozostawiając wiedźmina żywym, po czym ruszył, by złapać Ciri do Tor Lara. Nie udało mu się tego dokonać – Ciri uciekła przez spaczony teleport, ten zaś eksplodując, ciężko ranił czarodzieja. Oko Vilgefortza zostało zniszczone, próbował je potem zrekonstruować.

Nie zrezygnował z prób złapania Ciri – współpracował w tym celu z Stefanem Skellenem, zwanym Puszczykiem, oraz Leo Bonhartem, łowcą nagród. W międzyczasie prowadził również eksperymenty na porwanych ciężarnych dziewczynach. Zdołał uwięzić Yennefer z Vengerbergu, która wypłynęła statkiem z Wysp Skellige na Głębię Sedny i została wciągnięta przez wsysacz prosto w ręce Vilgefortza. Czarodziej torturował ją, ale ona nie wydała tzw. matrycy empatycznej Ciri, tylko (nieumyślnie) Geralta. Udało mu się osiągnąć swój cel w sposób niezamierzony – dziewczyna sama przyjechała do jego zamku.

Ostatecznie doszło do ponownego starcia między czarodziejem a wiedźminem. Vilgefortz, nie będąc w pełni sprawny po wypadku z teleportem, dodatkowo zmylony mocą nowego amuletu wiedźmina, podarowanemu mu przez Fringillę Vigo, zginął z ręki Geralta z Rivii we własnej cytadeli Stygga.

Vilgefortz był również mistrzem i protektorem Rience'a – niedoszłego czarodzieja wyrzuconego z Akademii za kradzieże i półelfa Schirrú

Visenna

Rience – fikcyjna postać ze świata wiedźmina.

 

Był czarodziejem, podwładnym maga Vilgefortza. Jego twarz szpeciła blizna od oparzenia, spowodowanego przez Yennefer.

Na polecenie swego mistrza śledził poczynania Stefana Skellena ścigającego Ciri. Jednak został zdemaskowany i zmuszony do pomocy samemu Skellenowi. Podczas pościgu za Ciri nieumiejętnie rzucił zaklęcie przez co pękł lód na jeziorze, na którym znajdowali się wszyscy ludzie Stefana. Trzymał się kry, lecz Ciri przejechała mu łyżwami po palcach odcinając je, co spowodowało, że Rience się utopił.

Tissaia de Vries – (prawdziwe imię: Skowronek) to Arcymistrzyni magii, jedna ze słynnych absolwentek Aretuzy, członkini Kapituły; była jedną z najstarszych (jeśli nie najstarszą) czarodziejek, niewiele młodszą od Hena Gedymdeitha. Wysoka, o ostrych rysach twarzy i ciemnych, gładko uczesanych włosach. Jej pedantyzm był legendarny. W swoim postulacie Zatrute źródło domagała się wprowadzenia obowiązku sterylizacji wszystkich adeptek magii, by zapobiec rodzeniu się upośledzonych ludzi (w dodatku płodnych i mogących rodzić kolejnych mutantów). Na Zjeździe w Cidaris zasada ta została ustanowiona.

Podczas wydarzeń na Thanedd zadeklarowała swoją neutralność wobec interesów królów, następnie zaś zniosła całą blokadę antymagiczną nałożoną na Garstang oraz rozkuła Vilgefortza i resztę uwięzionych czarodziejów. Wcześniej rozkazała Yennefer przyprowadzić Ciri, która miała oznajmić w transie, że wojna z Nilfgaardem się rozpoczęła. Gdy w zamku pojawiły się Scoia'tael, widząc swój błąd, uciekła z pola walki. Po zmasakrowaniu Geralta przez Vilgefortza pomogła Triss teleportować wiedźmina do Brokilonu.

W lipcu Roku Wielkiej Wojny, w swoim mieszkaniu, popełniła samobójstwo przez przecięcie sobie żył na przegubach rąk.

Artaud Terranova – postać z cyklu wiedźmińskiego. Członek Kapituły.

Był jednym ze zdrajców wprowadzonych w dwimerytowych kajdanach do sali obrad w Garstangu. Gdy został uwolniony przez Tissaię de Vries, wyrzucił magiczkę Keirę Metz przez pałacowe okno. Następnie próbował zaciągnąć Ciri do swego mistrza Vilgefortza. To było jego największym błędem, najpierw Filippa Eilhart pod postacią sowy wyrwała mu oko, następnie Geralt odciął mu głowę. W następnych częściach sagi był wspominany kilkakrotnie np. przez Dijkstrę podczas pisania listu do Filippy.

Francesca Findabair (znana także jako Enid an Gleanna – Stokrotka z Dolin) to fikcyjna postać, czarodziejka, opisana przez Andrzeja Sapkowskiego w cyklu o wiedźminie.

 

Francesca Findabair uchodziła za najpiękniejszą kobietę świata. Miała długie, ciemnozłote włosy i błękitne oczy. Elfka czystej krwi. Była członkinią Kapituły czarodziejów, a potem założonej przez Filippę Eilhart Loży Czarodziejek. Została królową państwa wolnych elfów w Dol Blathanna — formalnie niezależnego, w praktyce w zależności lennej najpierw od Nilfgaardu, a następnie od Aedirn.

Assire var Anahid – fikcyjna postać występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego.

Assire była nilfgaardzką czarodziejką, pochodzącą z Vicovaro. Zasiadała w Loży Czarodziejek wraz z inną przedstawicielką tego kraju, Fringillią Vigo. Wykorzystywała Carthię van Canten, kochankę szefa wywiadu wojskowego Nilfgaardu Vattiera de Rideaux jako informatorkę. Wiedziała dzięki temu o działaniach wywiadu, w wyniku których cesarzowi Emhyrowi var Emreisowi przedstawiono dziewczynę, będącą sobowtórem Ciri.

Sabrina Glevissig – fikcyjna postać występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego.

 

Sabrina Glevissig była czarodziejką pochodzącą z Ard Carraigh, zasiadającą w Loży (pomiędzy Shealą de Tancarville a Keirą Metz), a wcześniej w Radzie. Ciemnowłosa, o drapieżnych czarnych oczach i nieco za długim nosie; lubiąca się wyzywająco ubierać. Ma duże wpływy na dworze w Kaedwen - Codringher mówi: przerywa przemowy Henselta z Kaedwen, waląc pięścią w stół i nakazując, by król się zamknął i słuchał.

Na bankiecie w Garstangu oświadcza, że dałaby mu [Geraltowi] bez namysłu, choćby i na kamieniu. W późniejszych wydarzeniach na Thanedd była po stronie czarodziejów-rebeliantów, tamże została zraniona. Później czuła urazę do Yennefer, uważała że jest zdrajczynią i odnosiła się do niej wrogo na spotkaniu Loży.